مقدمه: مشکلات بدخط نویسی یکی از مهم ترین مشکلات حوزه اختلال های یادگیری محسوب می شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر برنامه بازسازی مهارت های ادراکی بر بهبود بدخط نویسی دانش آموزان ابتدایی بود. روش کار: طرح پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی، پیش آزمون-پس آزمون، پیگیری با گروه گواه بود. جامعه پژوهش حاضر را دانش آموزان ابتدایی استان خراسان رضوی در سال تحصیلی 97-96 تشکیل دادند. روش نمونه گیری به صورت هدفمندبود، به این صورت که ابتدا دانش آموزان ابتدایی در پایه سوم در مدرسه کمیل شهرمشهد به وسیله سیاهه محقق ساخته از نظر مشکلات دستخط بررسی شدند. پس ازشناسایی دانش آموزان با مشکلات بدخط نویسی 20 نفر انتخاب و باگمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابتدا آزمودنی های گروه آزمایش در 16جلسه(45 دقیقه ای) تحت برنامه آموزش بازسازی مهارت های ادراکی قرارگرفتند در پایان هر دو گروه مجددامورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: نتایج به دست آمده نشان داد برنامه بازسازی مهارت های ادراکی بر کاهش مشکلات خط دانش آموزان ابتدایی تاثیر دارد (0/025>p). نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش حاضر، علاوه بر ابعاد جسمی و آموزشی موثر بر کاهش مشکلات خط، باید به عوامل دیگری از جمله ویژگی های شخصیتی دانش آموز نیز توجه نمود و طبق مشاهداتی که در هنگام آموزش و ارزیابی انجام شد، بعدادراکی فرد در آموزش نقش بسزایی دارد، بنابراین می توان برنامه بازسازی مهارت های ادراکی را برای بهبود بدخط نویسی در دانش آموزان ابتدایی به کار برد.

هدف: پژوهش حاضر، اثربخشی برنامه بازسازی مهارت های ادراکی برحافظه کاری، استدلال ادراکی وعملکرد ریاضی دانش آموزان باا اختلال یادگیری ویژه ریاضی بود. روش: این پژوهش آزمایشی، با پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش دانش آموزان اختلال یادگیری ویژه ریاضی پایه سوم شهر جغتای بودندکه توسط معلمان پایه سوم با اجرای آزمون تشخیصی اختلال ریاضی وبه صورت تصادفی 30 نفر انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. آزمودنی های گروه آزمایش در 16جلسه تحت برنامه آموزش قرارگرفتند. برای جمع آوری داده ها از آزمون های کی-مت، ریون، مقیاس استدلال ادراکی وکسلر چهار، آزمون تشخیصی اختلال ریاضی و مقیاس حافظه کاری استانفورد-بینه استفاده شد. یافته ها: تحلیل داد ه ها با استفاده از روش تحلیل واریانس مختلط به همراه اندازه گیری مکرر نشان داد که اجرای برنامه ی مداخله ای بر میزان حافظه کاری غیرکلامی، استدلال ادراکی و عملکرد ریاضی آن در دانش آموزان گروه آزمایشی در مرحله ی پس آزمون به طور معنا داری موثر بوده و اثرات مشاهده شده در مرحله ی پیگیری پایدار مانده بود. اما در متغیر حافظه کاری کلامی تفاوتی بین گروه آزمایشی و کنترل وجود نداشت نتیجه گیری: براین اساس می توان نتیجه گرفت که آموزش این برنامه بر عملکرد ریاضی، حافظه غیر کلامی و استدلال ادراکی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری ویژه ریاضی موثر بوده ومی تواند به عنوان یک رویکرد موثر در درمان اختلال یادگیری ویژه ریاضی باشد.

منظر، نمونه ای از دیدگاه صریح رابطه ی انسان با خود و جهان پیرامون او در طول تاریخ است؛ به شهر و زمین به عنوان مکانی برای زندگی و مکانی مبهم از حافظه ی جهان. آنچه که امروز در محیط ما می گذرد چیزی جز رابطه ی بستر طبیعی و مردمانش طی زمان نبوده و این رابطه منجر به درک تمامی اتفاقاتی می شود که در آن رخ می دهد. منظرباستانی، بستری از طبیعت در جوامع انسانی است که در طول زمان به واسطه ی فعالیت های بشری تغییر یافته و شکل گرفته است. منظری که حاصل تلفیق فعالیت های انسان و طبیعت است و این مناظر نمایانگر تکامل جوامع بشری طی زمان اند که در اثر بازدارنده های فیزیکی، ویژگی های محیط طبیعی و عوامل درونی و بیرونی فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی خلق شده اند. آن ها نشانه های متنوعی از اثرات متقابل انسان و محیط طبیعی را دربر می گیرند و شامل منطقه ی جغرافیایی با فردی خاص یا یک فعالیت یا واقعه ی تاریخی مرتبط شده می باشند؛ بطوری که بیانگر رابطه ی متعادل بین فرهنگ و طبیعت است. در این مقاله، مسئله ی اصلی نحوه ی خوانش مناظر باستان شناسی است. هدف دستیابی به تکنیک های خوانش منظر است، که نیاز به توضیح مفاهیم و روش شناسی، با استفاده از کار نظری و تجربی دارد. از این رو مشاهده و درک تأثیرات فرهنگی گذشته در تکامل قلمرو و سازگاری گروه هایی ست که در آنجا زندگی می کردند، می باشد. در اصل این تکامل فرهنگی به درک برخی از عناصر، که حاصل تغییرات در گروه های فرهنگی مرتبط با محیط زیست و تأثیر آن در منظر بوده، مورد توجه قرار می گیرد. مهم ترین پرسش، چگونگی خوانش این مناظر است و این که چگونه می توانیم با تحلیل ساختار لایه های اکولوژیکی و ادراکی به مِتُدی برای بازسازی و درنهایت خوانش مناظر باستان شناسی دست یابیم؟ براساس این سلسله مراتب، روش شناخت صحیح ارزش های منظر، شناسایی و بررسی مؤلفه های سازنده ی منظر، تشخیص اولویت ها و بررسی ارتباطات میان آن ها، درنظر گرفتن منطقه ی باستانی و محیط پیرامونش به عنوان یک کل منسجم، توجه به اجزای محیطی، مانند: پوشش گیاهی، حیات وحش جانوری، عناصر مصنوع بشر، جامعه ی محلی و فعالیت هایشان، به همراه شناخت لایه های ادراکی (به کارگیری حواس) و نیز تجزیه و تحلیل اجزاء با درنظر گرفتن یک کل همگن و. . . با توجه به مکان و زمان باید مدنظر قرار گیرد.

هدف پژوهش حاضر، مقایسه تأثیر برنامه بازسازی مهارت های ادراکی و آموزش کارکردهای اجرایی (توجه، برنامه ریزی، بازداری پاسخ) بر استدلال ادراکی، حافظه کاری و عملکرد ریاضی دانش آموزان پایه سوم با اختلال یادگیری ویژه ریاضی بود. روش پژوهش آزمایشی، با پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری آن شامل کلیه دانش آموزان دارای اختلال یادگیری ویژه ریاضی در پایه سوم در سال تحصیلی 1396 می باشد. نمونه موردنظر شامل 45 نفر از این دانش آموزان بوده که به صورت نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و در دو گروه مداخله و یک گروه کنترل جایدهی شدند. برای جمع آوری داده ها از آزمون های کی-مت، ریون، مقیاس استدلال ادراکی وکسلر چهار، آزمون تشخیصی اختلال ریاضی و مقیاس حافظه کاری استانفورد-بینه استفاده شد که پیش از مداخله و در هفته های یک و هشت پس از مداخله به وسیله شرکت کنندگان گروه های مداخله و کنترل تکمیل گردید. گروه آزمایش الف تحت 17جلسه آموزش کارکردهای اجرایی(هر جلسه 45دقیقه)و گروه آزمایش ب تحت 16جلسه آموزش بازسازی مهارت های ادراکی قرار گرفتند. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از آنالیز واریانس با اندازه های تکراری استفاده شد یافته ها نشان داد که هر دو شیوه مداخله بر استدلال ادراکی، حافظه کاری غیرکلامی و عملکرد ریاضی مؤثر بوده وبر حافظه کاری کلامی مؤثر نبودند. از طرفی میان اثربخشی این دو شیوه تفاوت معناداری وجود نداشت. بر اساس نتایج، به نظر می رسد که می توان از این دو روش به عنوان یک رویکرد مؤثر برای درمان اختلال یادگیری ویژه ریاضی دانش آموزان استفاده نمود.

هدف: هدف تحقیق حاضر، بررسی اثر هشت هفته تمرینات ورزشی منتخب بر مهارت های ادراکی- حرکتی در دختران چاق 13-7 ساله سالم و مبتلا به سندرم داون بود.روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی با گروه کنترل، 22 کودک چاق سندرم داون و 22 کودک چاق غیر سندرم داون که به صورت نمونه گیری در دسترس هدفمند انتخاب شده بودند به مدت 24 جلسه تمرینی در تمرینات منتخب ورزشی هدفمند شرکت کردند. همگی آزمودنی ها، قبل و بعد از تمرینات، فرم کوتاه آزمون ادراکی- حرکتی برونینکز- ازرتسکی را انجام دادند.یافته ها: نتایج نشان داد که هر دو گروه در مهارت های حرکتی درشت پیشرفت معنی داری (p<0.05) داشتند، اما در مهارت های حرکتی ظریف این پیشرفت ها معنی دار نبودند. همچنین مقایسه میزان پیشرفت دو گروه نشان داد که کودکان سندرم داون چاق در هر دو گروه مهارت های حرکتی درشت و ظریف به طور معنی داری (p<0.05) پیشرفت بیشتری نسبت به کودکان غیر سندرم داون داشته اند.نتیجه گیری: علی رغم محدودیت های فراوان ژنتیکی و محیطی اثر گذار بر کودکان سندرم داون چاق، تمرینات ورزشی هدفمند مبتنی بر بازی و تفریح می تواند محدودیت های ادراکی- حرکتی آنان را تا حد زیادی بهبود بخشد. لزوم تمرینات ادراکی- حرکتی زود هنگام در این کودکان بیشتر به چشم می خورد.

زمینه و هدف: نارسانویسی، مهارت نوشتن را که فعالیتی انتزاعی و پیچیده تلقی می شود با مشکلاتی جدی همراه می کند. با توجه به رابطه نارسانویسی با کنش های شناختی مختلف، این پژوهش با هدف اثربخشی آموزش مهارت های ادراکی-حرکتی بر کنش های اجرایی دانش آموزان نارسانویس انجام شد. روش: این پژوهش شبه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش را دانش آموزان 8 تا 12 ساله با اختلال نارسانویسی مراجعه کننده به مراکز اختلالات یادگیری شهر رشت در سال 1403-1402 تشکیل می دادند که از بین آنها 26 دانش آموز به عنوان نمونه پژوهش با روش نمونه گیری در دسترس، انتخاب و با روش تصادفی در گروه آزمایش (13 نفر) و گواه (13 نفر) جایدهی شدند. دانش آموزان گروه آزمایش مدت 12 جلسه 45 دقیقه ای آموزش برنامه مهارت های ادراکی-حرکتی ورنر-رینی را دریافت کردند، این در حالی است که دانش آموزان گروه گواه، آموزش های معمول مرکز اختلالات یادگیری را دریافت کردند و در پایان مطالعه خلاصه ای از مداخله روی آنها اجرا شد. برای جمع آوری داده ها از آزمون مهارت دست نویس مینه سوتا (1993)، مقیاس نارسایی ها در کنش های اجرایی کودک و نوجوان بارکلی (2012) استفاده شد. داده­ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس در محیط SPSS-26 تحلیل شد. یافته ها: نتایج تحلیل داده ها نشان داد آموزش مهارت های ادراکی-حرکتی سبب بهبود کنش های اجرایی (05/0P<، 87/28F=) و مؤلفه های خودمدیریتی زمان (05/0P<، 21/8 F=)، خودسازماندهی-حل مسئله (05/0P<، 77/5F=)، خودمهارگری-بازداری (05/0P<، 50/6F=)، خودانگیزشی (05/0P<، 04/11F=)، و خودنظم­جویی هیجانی (05/0P<، 17/5 F=) در دانش آموزان نارسانویس شده است (05/0P<). نتیجه گیری: آموزش مهارت های ادراکی-حرکتی با تحریک مسیرهای عصبی مغز، تحول و نمویافتگی مغز را بهبود می دهد و با افزایش عملکرد سیستم عصبی، سبب بهبود کنش های اجرایی مختلف مانند خودمدیریتی زمان، خودسازماندهی-حل مسئله، و خودمهارگری-بازداری، خودانگیزشی، و خودنظم­جویی هیجانی دانش آموزان نارسانویس شده است؛ بنابراین می تواند به عنوان یکی از محورهای مداخله در توان بخشی این دانش آموزان مورد استفاده قرار گیرد.

پژوهش حاضر با هدف تعیین آموزش مهارتهای ادراکی و مهارتهای توجه برکاهش اختلالات توجه در دانش آموزان دارای نقص توجه نجام شد. جامعه مورد مطالعه عبارت است از کلیه دانش آموزان مدارس متوسطه اول مدارس دولتی پسرانه منطقه 2 آموزش و پرورش تهران تشکیل دادند. روش نمونه گیری پژوهش حاضر روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای بود. حجم نمونه حاضر به استناد پژوهشهای پیشین انتخاب شد. در پژوهش حاضر از بسته آموزش مهارتهای ادراکی و مهارتهای توجه و پرسشنامه مهارتهای توجه استفاده شد. نتایج نشان داد که نمرات پس آزمون مهارتهای توجه در گروه آزمایش و کنترل با حذف اثر نمرات پیش آزمون به طور معناداری با هم متفاوت بودند و میزان تأثیر آموزش آموزش مهارتهای ادراکی و مهارتهای توجه بر افزایش مهارتهای توجه بود. سایر نتایج نشان داد تفاوت میانگین های تعدیل شده مهارتهای توجه دو گروه آزمایش و کنترل در پس آزمون از نظر آماری معنادار بود میزان تفاوت نمرات گروه آزمایش و کنترل یا اندازه تأثیر روش آموزشی نیز بود. نایج نشان داد که بین آموزش مهارتهای ادراکی و مهارتهای توجه برکاهش اختلالات توجه در دانش آموزان دارای نقص توجه تفاوت معناداری وجود نداشت. آموزش مهارت های ادراکی و مهارتهای توجه به دانش آموزان کمک می کند تا توجه و ادراک آنها تنظیم شود و میزان ادراک و دقت دیداری و شنیداری آنها در موضوعات بیشتر شود

پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر بازخورد مقایسه ای-اجتماعی بر اکتساب و تحکیم یادگیری یک مهارت ادراکی-حرکتی در دانش آموزان پسر دبیرستانی انجام شد. در این تحقیق تعداد 36 دانش آموز دبیرستانی به عنوان نمونه های آماری بصورت تصادفی در سه گروه 12 نفری بازخورد مقایسه-اجتماعی مثبت، منفی و واقعی قرار گرفتند. پس از ثبت امتیازات پیش آزمون، در مرحله اکتساب که پنج روز به طول انجامید آزمودنی ها در هر روز تعداد ده بلوک سه تایی سرویس بلند بدمینتون اجرا کردند که بعد از هر بلوک بازخورد میانگین امتیازات خود را با توجه به گروهی که متعلق به آن بودند بصورت مثبت (بالاتر از امتیاز واقعی)، منفی (پایین تر از امتیاز واقعی) و واقعی (امتیاز واقعی) دریافت کردند. آزمون تحکیم یادگیری نیز بعد از 72 ساعت بی تمرینی همانند پیش آزمون اجرا شد. پس از بررسی نرمال بودن داده ها و همگنی واریانس ها به منظور تحلیل داده ها از آزمون های تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر، تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری (05/0≥ P) استفاده شد. نتایج بررسی نشان داد که در مرحله اکتساب، تمرین موجب بهبود عملکرد گروه ها شد. اما بین عملکرد گروه های بازخورد مثبت، منفی و واقعی در این مرحله تفاوت معنی داری مشاهده نشد. میزان تحکیم یادگیری نیز در گروه بازخورد مثبت بطور معنی داری بهتر از گروه های دیگر بود. یافته های تحقیق بیانگر این است که بازخورد مقایسه ای-اجتماعی مثبت در تحکیم یادگیری یک مهارت ادراکی-حرکتی مانند سرویس بلند هدفدار بدمینتون موثر است.